روشهایی متعدد جهت نمایش تصاویر گوشی بر روی صفحهی تلویزیون وجود دارند، اما این روشها نه تنها هر یک مزایا و معایب خاص خود را دارند، بلکه از تمامی آنها نمیتوان بهدلخواه استفاده کرد چرا که استفاده از هر یک از این روشها به امکانات گوشی و تلویزیون بستگی دارد. در ادامه به معرفی روشهای اتصال گوشی به تلویزیون خواهیم پرداخت و خواهیم گفت که هر یک از آنها با چه شرایطی قابلاستفاده هستند و میتوانند چه مزایا و معایبی به همراه داشته باشند.
خرید تلویزیون دست دوم در اپلیکیشن راگهی
ثبت آگهی رایگان فروش تلویزیون
دانلود اپلیکیشن راگهی از گوگل پلی
دانلود اپلیکیشن راگهی از بازار
مزایا و معایب اتصال گوشی به تلویزیون | بیسیم و با سیم
چنانکه میدانید روشهای اتصال گوشی به تلویزیون یا از نوع با سیم هستند و یا از نوع بی سیم. احتمالاً شما نیز بهمانند بسیاری دیگر استفاده از اتصال بی سیم را به اتصال با سیم ترجیح میدهید، آن هم به این خاطر که نه تنها میتوان با فاصلهی دلخواه از تلویزیون کار را انجام داد بلکه دیگر نیازی به سیم و پیچیدگیهای ناشی از آن وجود ندارد. مشکل استفاده از اتصال با سیم زمانی بیشتر میشود که تلویزیون به دیوار متصل باشد و دیگر فضایی برای قرار دادن گوشی وجود نداشته باشد.
البته در کنار این مزایا، برخی معایب نیز در استفاده از اتصال بیسیم وجود دارد. به عنوان مثال باید حتماً میان گوشی و تلویزیون سازگاری وجود داشته باشد تا این دو بتوانند به یکدیگر متصل شوند. البته در اکثریت قریب به اتفاق موارد این دو متصل میشوند و کمتر زمانی است که مشکلی برای اتصال وجود داشته باشد. یا مثلاً آن که با ارسال تصاویر با استفاده از وایرلس از پهنای باند اینترنت منزل کم میشود. این مشکل شاید نتواند در ارسال تصاویر آنچنان به چشم بیاید، اما در انتقال یک ویدئوی با کیفیت پر حجم، مشکل به وجود خواهد آمد.
البته مشکلاتی هم در راستای اتصال گوشی به تلویزیون با سیم وجود دارد. با وجود آنکه اکثر گوشیها از پورت میکرویواسبی برخوردار اند، اما قادر به پشتیبانی از پورت HDMI نیستند. همچنین همین پورت میکرویواسبی هم در اتصالاش به تلویزیون مشکلاتی وجود دارد- مثلاً گاه ممکن است که گوشی مورد نظر با این امکان، یعنی اتصال به تلویزیون، سازگار نباشد. برای آگاهی از سازگاری گوشی با تلویزیون نمیتوان از روی نام برند چیزی دریافت چرا که برخی گوشیهای یک برند با تلویزیون سازگار اند و برخی نه. در کل باید از طریق وبسایت تولیدکنندهی گوشی و یا تماس با فروشندهی آن از این ماجرا مطلع شد.
در کل، جهت انتقال تصاویر از طریق یواسبی به تلویزیون باید گوشی از یکی از فناوریهای MHL و Slimport پشتیبانی کند. در واقع هر یک از این فناوریها میتوانند امکان اتصال گوشی به تلویزیون را برای کاربر فراهم کنند.
حال بیایید نگاهی به هر یک از این فناوریها، یعنی MHL و Simport داشته باشیم.
روشهای اتصال گوشی به تلویزیون با سیم
1- Slimport
ابتدا از اسلیم پورت آغاز کنیم. این فناوری از مزایای متعددی برخوردار است. نخست آن که با استانداردهای HDMI سازگار است، دوم آن که با DisplayPort – فناوری ای که در نمایشگرها مورد استفاده قرار میگیرد – سازگاری دارد، و سوم آن که قادر به پشتیبانی از پورتهای VGA و DVI نیز هست. یک مزیت دیگر در استفاده از Slimport وجود دارد و آن این است که در هنگام استفاده از آن احتیاجی به منبع برق خارجی نیست. احتمالاً کسانی که درصدد ساخت اسیلم پورت برآمدند قصدشان این بوده که یک استاندارد همگانی وضع کنند تا در هر زمان و مکانی بتوان از آن استفاده کرد.
بههر صورت، اسیلمپورت از جمله ابزارهای با سیم برای اتصال به تلویزیون است، بنابراین اگر به هر دلیلی از اتصال بی سیم استفاده نمیکنید، اسلیم پورت گزینه ی خوبی برای استفاده است. برای استفاده از این فناوری باید مبدل آن تهیه شود. برای تهیه ی مبدل میتوانید از طریق فروشگاههای تجهیزات کامپیوتر اقدام نمایید.
2- MHL
MHL قدیمیتر از Slimport است و برای نخستین بار در Galaxy S2 از آن استفاده شد. در واقع MHL یک راه ساده برای تبدیل خروجی میکرویواسبی به خروجی HDMI است و بسیاری از برندها از این فناوری در محصولات خود استفاده میکنند. البته این به معنای آن نیست که شرکتهای تولیدکنندهی گوشی در تمامیمحصولات خود از این فناوری استفاده میکنند.
به هر صورت، در صورت پشتیبانی گوشی از این فناوری، MHL گزینهای مناسب جهت اتصال گوشی به تلویزیون است. برای این کار باید از یک مبدل استفاده شود. البته مزیتی که در Slimport وجود داشت، مبنی بر عدم نیاز به منبع برق خارجی، در MHL دیده نمیشود و برخی از گوشیها، خصوصاً گوشیهای قدیمی، نیاز به منبع برق خارجی دارند، مگر آن که گوشی قادر به پشتیبانی از MHL 2.0 باشد. در MHL 2.0 نیاز به منبع برق خارجی از میان رفته است.
به این ترتیب با استفاده از هر یک از فناوریهای MHL و Slimport میتوان میان گوشی و تلویزیون اتصال برقرار کرد. خبر خوب این است که با اتصال گوشی به تلویزیون بهواسطهی هر یک از این دو فناوری هم تصاویر و هم صداها با کیفیتی عالی قابل استفاده خواهند بود. خبر خوبِ دیگر این است که این دو فناوری به خوبی میتوانند برای بازیکردن نیز مورد استفاده قرار گیرند. این در حالی است که برای اتصال گوشی به تلویزیون جهت بازی کردن، گزینهی بیسیم گزینهای مناسب نیست چرا که هرازگاهی در واکنشها تأخیر وجود دارد. بنابراین اگر گیمر هستید بهتر است اندکی محدودیتهای مربوط به اتصال با سیم را به جان بخرید اما از اتصال سریع و بدون قطعی از طریق سیم لذت ببرید.
روشهای اتصال گوشی به تلویزیون بدون سیم
البته امروزه سخنگفتن در باب مشکلات اتصال بیسیم ممکن است اندکی سطحی جلوه کند و همینطور هم هست. ولی برخی نکات وجود دارند که اگر به هنگام اتصال بیسیم مورد توجه قرار نگیرند ممکن است مشکلاتی به وجود آید. در کل برای اتصال گوشی به تلویزیون به صورت بی سیم میتوان از فناوریهای متعددی استفاده کرد. از میراکست، که توسط گوگل در اندرویدهای بالای 4.2 گنجانده شده، گرفته تا کروم کست و DLNA . در ادامه نگاهی مختصر به هر یک از این فناوریها خواهیم داشت.
1- میراکست (Miracast)
در ساده ترین توضیح، میتوان گفت که میراکست یک نوع کابل HDMI بدون سیم است. در واقع این فناوری برای این ساخته شد که بتوان تصاویر را همانگونه که در گوشی وجود دارد در یک تلویزیون نیز مشاهده کرد. به همین سبب بود که از میراکست به عنوان یک افزونهی وایفای استفاده شد.
برای اتصال از طریق میراکست بایستی هر دو دستگاهی که قرار است به یکدیگر متصل شوند قادر به پشتیبانی از میراکست باشند. به این ترتیب با اتصال دو دستگاه از طریق میراکست، یک دستگاه بهعنوان گیرنده در نظر گرفته میشود و دستگاه دیگر به عنوان فرستنده؛ اما درصورتیکه یکی از دستگاهها قادر به پشتیبانی از میراکست نباشد میتوان به واسطهی مبدل Netgear PTV3000 این اتصال را انجام داد.
به هر حال، برای اتصال گوشی به تلویزیون از طریق میراکست به روش زیر باید عمل کرد:
الف) ابتدا باید گزینهی میراکست در گوشی فعال شود. برای فعالکردن این گزینه در گوشیهای اندرویدی در بخش تنظیمات باید گزینهی Display Wireless را فعال کنید. البته این گزینه در همهی گوشیها از جایگاهی یکسان برخوردار نیست. برخی آن را در زیرِ گزینهی Display آورده اند و برخی دیگر در زیر گزینهی Connectivity . در هر صورت در صورتی که گوشی از اندروید 4.2 و بالاتر برخوردار باشد در این زمینه مشکلی وجود نخواهد داشت.
ب) با روشنکردن گزینهی میراکست در گوشی، بهراحتی میتوان به گیرنده متصل شد. پس از اتصال به گیرنده هرآنچه که در گوشی نمایش داده شود در تلویزیون قابلمشاهده خواهد بود.
نکتهی قوت میراکست در این است که با وجودی که از طریق بی سیم به تلویزیون متصل میشود، از پهنای باند اینترنت منزل کم نمیکند چرا که در این ارتباط از وایفای دایرکت شبکهای از نوع hoc Ad استفاده میشود و ارتباطی با اینترنت منزل برقرار نمیگردد. همین قضیه موجب میشود که امنیت میراکست نیز از جمله نقاط قوی این نوع ارتباط در نظر گرفته شود.
البته در این نوع ارتباط معایبی نیز وجود دارد. بزرگترینِ این معایب این است که به هنگام پخش ویدئوهای سنگین ممکن است در تلویزیون مشکلاتی مانند گیر کردن و یا قطعشدن دیده شود. پس میتوان گفت برای مشاهدهی تصاویر نهچندان سنگین، میراکست از جمله بهترین روشهای اتصال به شمار میرود، اما برای مشاهدهی فیلمهای با کیفیت بهتر است یا از گزینههای با سیم و یا از روش کروم کست – که در ادامه به آن خواهیم پرداخت – استفاده شود.
2- کروم کست (ChromCast)
اگر در روش میراکست گوشی و تلویزیون به صورت مستقیم با یکدیگر ارتباط برقرار میکنند، در روش کروم کست به یک واسطه، که همان اینترنت خانگی باشد، نیاز است. در این روش با استفاده از مودم منزل و همچنین نصب اپلیکیشن google cast میتوان به اینترنت وصل شد و پس از یافتن دانگل کروم کست متصل شده با تلویزیون اتصال برقرار کرد.
پس از اتصال به کروم کست، با توجه به نوع گوشی میتوان از امکانات متعددی بهره مند شد. به عنوان مثال با اتصال به کروم کست میتوان از دکمهی یوتیوب و یا نتفلایکس جهت پخش تصاویر استفاده کرد و آنها را در تلویزیون مشاهده نمود.
مزیتی که در روش کروم کست به نسبت میراکست وجود دارد این است که بههنگام استفاده از این روش، چون کروم کست از طریق مرورگر کروم تصاویر و ویدئوها را بارگذاری میکند، گوشی درگیر نخواهد بود و میتوان کارهای دیگری با آن انجام داد. نکتهی مثبت دیگر این که بدون استفاده از اپلیکیشن نیز میتوان این اتصال را انجام داد، آن هم از راه مرورگر کروم در لپتاپ و حتی گوشی!
نکتهی مثبت دیگری که در ارتباط با روش کروم کست وجود دارد این است که در اپلیکیشن google Cast این امکان فراهم است که بتوان بهمانند روش میراکست میان دو دستگاه بدون واسطه اتصال برقرار کرد. با وجود آن که این امکان در حال حاضر برای کلیهی گوشیها قابل استفاده نیست، اکثر گوشیهای جدید میتوانند بهخوبی از این امکان بهره ببرند.
3- DLNA
از آنجا که این فناوری برای اولین بار توسط سونی معرفی شده، با محصولات سونی از پلیاستیشنها گرفته تا گوشیهای این شرکت، سازگاری بیشتری دارد. البته این به معنای آن نیست که دیگر گوشیها و تلویزیونها با این فناوری سازگار نیستند.
روش اتصال از طریق DLNA به این صورت است که یک دستگاه به عنوان سرور در نظر گرفته میشود و دستگاههای دیگر به عنوان کلاینت یا کاربر. فایلهای دستگاهی که به عنوان سرور شناخته میشود، یعنی فایلهایی که برای اشتراکگذاری به وسیلهی DLNA انتخاب شده اند، برای استفادهی دیگر کاربران قابل دسترس هستند.
به عنوان مثال، یک لپتاپ که به DLNA متصل شده میتواند تصاویر و یا ویدئوهایی که در دستگاهی که به عنوان سرور شناخته شده را مشاهده و حتی ذخیره کند. این قضیه برای گوشی نیز صادق است. مثلاً گوشی نیز قادر به دیدن این فایلها است و حتی میتواند آن فایلها را در تلویزیونی که از قابلیت DLNA پشتیبانی میکند نمایش دهد.
با همهی این احوال، DLNA نیز خالی از عیب و ایراد نیست. یک ایراد این است که صرفاً فایلهایی که ذخیره شده اند را میتوان انتقال داد. بدیهی است که ویدئوهای یوتیوب و یا محتوایی که در مرورگر وجود دارد را نمیتوان ذخیره کرد و برای نمایش انتقال داد. ایرادی دیگر این است که با وجود آن که هر یک از تولیدکنندگان برای استفاده از این قابلیت باید گواهی اخذ کنند، هر یک از آنان روش خود را برای استفاده از DLNA به کار گرفته و همین امر سبب شده که گاه میان دستگاههای متفاوت از تولید کنندههای متفاوت، نتوان سازگاری برقرار کرد.
با وجود آن که از این قابلیت برای لپتاپها و همچنین کنسولهای بازی بهکرات استفاده میشود، استفاده از آن برای اتصال گوشی و تلویزیون کار تقریباً دشواری است – مگر آن که در این زمینه تجربهی کافی داشته باشید!
روشهای اتصال گوشیهای اپل، مایکروسافت و بلک بری به تلویزیون
برای اتصال گوشیهای آیفون به تلویزیون میتوان از AirPlay استفاده کرد. با استفاده از این برنامه میتوان میان آیفون و یا آیپد و اپل تی وی اتصال برقرار نمود. این برنامه از اینترنت خانگی بهره میبرد و اتصالی با واسطه محسوب میشود.
افزون بر این، برای اتصال آیفون به تلویزیونهایی غیر از اپل تی وی میتوان از کروم کست بهره برد. گوگل این اپلیکیشن را برای آیاواس نیز عرضه کرده و بهواسطهی آن میتوان از طریق روش کروم کست با تلویزیون اتصال برقرار کرد.
برای گوشیهای ویندوز نیز امکان اتصال به تلویزیون وجود دارد. در ویندوز نسخه ی 8.1 امکان اتصال از طریق میراکست فراهم شده و به این ترتیب گوشیهای ویندوز نیز میتوانند به مانند گوشیهای اندرویدی از این روش برای اتصال به تلویزیون استفاده کنند.
برای گوشیهای بلک بری، آنهایی که از بلک بری 10 برخوردار اند، مشکلی وجود ندارد. این گوشیها هر یک از پورت میکرو HDMI برخوردار اند و از طریق آن میتوانند به پورت HDMI تلویزیون متصل شوند. در بلک بری 10 افزون بر پورت HDMI میتوان از طریق DLNA نیز به تلویزیون متصل شد. در گوشیهایی که از بلک بری 10 برخوردار اند برای اتصال از طریق DLNA میتوان از قابلیت Play On استفاده کرد.
سخن آخر
چنان که در ابتدای این نوشتار گفتیم، با وجود آن که روشهای متعددی برای برقراری اتصال میان گوشی و تلویزیون وجود دارد هر یک از این روشها اولاً ممکن است توسط گوشی پشتیبانی نشوند و ثانیاً از معایب خاص خود برخوردار اند و با توجه به امکاناتی که در دست است بایستی میانها آن گزینهای که احساس میشود از همه بهتر است را انتخاب نمود.
نکتهای دیگر که بهتر است پیش از پایانبردن بحث به آن اشاره کنم این است که با وجودی که روش کروم کست ممکن است آن چنان مقرونبهصرفه نباشند، جایگزینهای خوبی برای آن وجود دارند؛ جایگزینهایی مانند EasyCast، AnyCast و …
منظور این است که معایب یک روش ممکن است با استفاده از دیگر روشها برطرف شوند و بایستی با دقت بالا به دنبال بهترین روش برای اتصال گوشی به تلویزیون باشیم. میبینید که با این همه پیشرفتی که در دنیای فناوری شده باز هم برای اتصال گوشی به تلویزیون چه ماجراهایی وجود دارد!
در کل به نظر میرسد برای اتصال گوشی به تلویزیون، گزینههای با سیم بهتر هستند. یعنی اگر بتوان محدودیت مکانیای که به سبب اتصال گوشی از طریق کابل به تلویزیون به وجود میآید را نادیده گرفت، آن چنان مشکلی در این نوع اتصال وجود ندارد – البته به شرطی که گوشی قابلیت پشتیبانی از یکی از فناوریهای MHL و یا SlimPort را داشته باشد.
خرید تلویزیون دست دوم در اپلیکیشن راگهی
ثبت آگهی رایگان فروش تلویزیون